Reis naar Champagne (17-20/05/2024)

Met LWT naar de Champagnestreek (Tempo’s, Sportivo’s, Toeristen)

Leeuwse Wielertoeristen heeft een lange traditie van busreizen. Voor werkenden met een gezin en/of een beperkt aantal vakantiedagen is een volledige week fietsen vrijwel ondoenbaar. Vandaar het idee van een verlengd weekend, in dit geval Pinksteren.
Nadat vorig jaar Wim Vermaut de kar had getrokken voor de trip naar de Vogezen gaf hij dit jaar de fakkel door aan het Out of Office-trio Mark, John en Rik.
De keuze viel op de Champagnestreek, culinair en sportief zeker de verplaatsing waard. We vonden een hotel dat 42 Leeuwenaars kon herbergen in het rustige plaatsje Vertus, ver van de drukte in Epernay en Reims.
Twee dagen voor vertrek sloeg het noodlot vreselijk toe voor Mark Demuynck, die het leeuwendeel van de organisatie op zich had genomen. Tijdens een fietstocht met zijn collega’s werd hij ten val gebracht en afgevoerd naar een ziekenhuis. Gelukkig had hij niets gebroken en kon hij toch de reis meemaken, zij het niet op de fiets maar op krukken en soms in een rolstoel. Hij kreeg hierbij het gezelschap van Carla Roobaert-Peeters die herstelde van een kuitbeenbreuk.
Enkele die-hards vonden 4 dagen fietsen maar gewoontjes en vertrokken al op donderdag met de fiets vanuit Leeuw:  Eddy, Hans, Wim, Jeroen en Benoît. Na een overnachting in Fourmies – bekend terrein van een recent Tempoweekend – sloten ze op vrijdagavond aan bij de rest. Die rest – verdeeld over twee groepen, Tempo-Sportivo en Toeristen hadden er dan al een verkenningsritje van een zestigtal kilometer opzitten.
Op zaterdag kregen de Tempo’s en Sportivo’s een rit van meer dan 150 km geserveerd, de toeristen hielden het bij 95 km, al dient gezegd dat zij steilere hellingen te verteren kregen. ’s Middags werd halt gehouden in het slaperige stadje Dormans waar in café “Le Luxembourg” voor iedereen een broodje klaar lag. Veel tijd om te terrassen hadden wij niet, want om 17 uur werden we verwacht in de champagnekelder van Charles Pougeoise voor een degustatie. Het bezoek aan de kelder verderop werd geskipt zodat we direct terzake konden komen met de proeverij. De eigenares vertelde met veel passie over haar domein en over de uitdagingen die zij ondervinden door de klimaatopwarming (bv. meer chardonnay aanplanten). Charles Pougeoise is een klein champagnehuis en mag dan ook met fierheid de letter “RM” afdrukken op zijn etiketten: “récoltant manipulant” of een domein dat zijn eigen druiven plukt en vinifieert. Nu we er toch over bezig zijn en om jullie een omweg naar Wikipedia te besparen, de andere categorieën zijn: NM (négociant-manipulant) die ook eigen velden heeft maar ook veel druiven koopt bij andere telers en de RC (récoltant cooperatif), die wijnboeren groepeert die deel uitmaken van een coöperatieve.  De meest bekende champagnehuizen behoren tot de categorie NM. De goedkoopste champagne bij Pougeoise kostte 19€, of iets goedkoper dan de laagste prijs in onze supermarkten.
Na de toch wel uitdagende rit van zaterdag besloten enkele Sportivo’s om een relatieve rustdag te nemen en zich te beperken tot een rit van 90 km samen met de toeristen. De picknick plaats was deze keer de Belvédère in Hautvillers, een beroemde plaats in de Champagnestreek aangezien Dom Perignon er begraven ligt. Deze mythische Benediktijner monnik heeft de champagne zeker niet uitgevonden maar is onsterfelijk als duurste merknaam van het huis Moët & Chandon.
De andere Tempo’s en Sportivo’s hielden bij een bisnummer van zaterdag met een stevige rit van 150 km naar Reims en terug.
Op Pinkstermaandag was het feest alweer over maar niet na een uitzwaairit van een 60-tal kilometer. Onderweg namen we al afscheid van Jeroen, Hans en Benoît die er niet genoeg van kregen en naar huis fietsten over twee dagen.
Ondanks het vreselijke voorjaar met alles behalve fietsweer, waren de weergoden ons met Pinksteren gunstig gezind met nauwelijks een spatje regen. Het hotel Best Western klinkt misschien iets te “keten-achtig” maar de kamers waren comfortabel en vooral het bijhorende restaurant “Le Relais du Vigneron” was een ware voltreffer met elke dag een heerlijk gastronomisch avondmaal. Zelfs zonder uitspattingen was de voorraad Leffe er al snel volledig uitgeput. Hopelijk komen de gasten na ons niet uit België…(Bijna?) iedereen keek bijzonder tevreden terug op dit weekend. De mix tussen LWT’ers van verschillende groepen is zeker verrijkend. Je leert andere mensen kennen dan die waarmee je er elke zondag op uit trekt.
Of er nog een vervolg komt ? 2025 is nog veraf. Laat Mark eerst bekomen van zijn zware val die hem enkele weken van de fiets zal houden en misschien kriebelt het weer bij Wim.