LWT-Winterwandeling     -Nadine Thibaut-                  

14037 stappen … Gezond en méér dan goe bezig! 

9,2 km … Mooie afstand! 

2 uur in gezonde buitenlucht bewogen… 

4,6 km/u. = Puik tempo voor zo’n grote groep 

453,3 kcal … Ha, dàt betekent zonder scrupules, voor zover dat we dié al zouden hebben, een taartje én een glaasje straks 😉 

’t Is zondagnamiddag 28 januari. Putteke van de winter. ’t Zonneke schijnt en ’t is eigenlijk een 10-tal graden te warm voor de tijd van ’t jaar…  

Màààààr … we gaan er toch van profiteren! 

Bij ’t binnenrijden van centrum Vlezenbeek zien we plik plok op enkele parkeerplaatsen LWT-ers die zich in hun stapschoenen wurmen. Alles begint immers met de gepaste uitrusting en het voorkomen dat we de Merselborre straks in een modderpoel zouden herschapen. 

Even na 14 u. trekt de groep van een 100-tal  wàndelaars zich, zonder opwarmen, fluks op gang. De toon is direct gezet: dit wordt géén kuierende ‘walk into the park’, maar een redelijk sportief tempo, sportievelingen van 8 (ik zag er evenwel géén 😉 ) tot 88 jaar waardig. 

De opgewekte sliert slaat rechtsaf, verlaat weldra rijbanen en stoepen, en geniet van de uitnodigende wandelwegen in dit deel van het mooie Payottenland.  

Na korte tijd zien we rechts de bekende gebouwen van de ‘Bijtjes’.  

Had Eddy me van tevoren gevraagd dit verslag te schrijven, had ik beter opgelet… Nu heb ik alleen een blind traject vanop Strava waar de Poststraat dwars door een elipsvormig traject loopt met het Vlezenbeekse centrum er pal middenin (zie foto).  

Ook de sfeer zit er direct in.  

Het prettige van zo’n staptochten is dat iedereen, even of langer, met zowat iedereen babbelt. De weg is, ondanks de voorbije natte weken, doorgaans vrij droog en de weinige modderplaatsen zijn perfect te ontwijken. Enkele sympathieke brave viervoeters hebben hun eigen plezier aan de lijn bij hun hondenbaasje… Ze wijken rustig uit en voegen zonder hinderen in, als het hen zo uitkomt. Met die attentheid en oplettendheid, géén hinder of valpartijen en geen enkele wandelaar die de denkbeeldige remmen moet toeknijpen, da’s soms wat anders bij pedaalridders… 

Enkele wandelaars slaan na een 5-tal km toch af naar het lokaal. ’t Is goed zo! 

 Iets na halverwege is er wél een flink ‘gat’ gevallen tussen de grootste groep vooraan en de laatsten. Wanneer het eindelijk opgemerkt en onderkend is door de trekpaarden, wordt er even een ‘fotostop’ ingelast. Iedereen sluit aan en we kijken ook hiér vanaf nu regelmatig achterom, zoals we dat op de fiets doen als we in ploeg rijden;-) 

Voor we ’t weten zijn we weer aangekomen bij de Merselborre. Schoenen omgewisselen en aanschuiven nu maar bij een heerlijk Breugeliaans buffet met homemade (door Linda Van Ransbeke’s man in hun keuken!) vleeswaren en kazen. Lekkere taart en koffie achteraf. 

Onze voorzitter Eddy wenst iedereen smakelijk eten, na de kwinkslag om je niet te ‘bedienen zoals de Russen’;-) Maar misschien past hier de tip om in ’t vervolg misschien op dessertborden op te scheppen. Iedereen kan dan een (eerste) gevarieerd bordje samenstellen en , als iedereen zijn gading heeft, kan eventueel nog eens langs gegaan worden… 

Het smaakte alleszins geweldig na die gezonde fikse wandeling in bijna…lentelucht met een vrolijk zonnetje.  

Bedankt en goed gedaan, wandelgidsen en cateringteam!